Ég sá nýlega einhvern íslenskan ofurkverúlant slengja fram orðinu „Trúskiptingur“ í deilumáli á FB. Kverúlantinn er fulltrúi trúarbragða-stríðsins gegn Íslam og sá sem fékk í sig skyrið er fulltrúi hófsemi og yfirvegunar.
Hafði ég gaman af þessu orði, því frá mínum bæjardyrum merkir orðið Trúskiptingur eftirfarandi: Einstaklingur sem vaknað hefur frá þeirri dáleiðslu sem hann var alinn upp í eða heilaþveginn til að trúa og hefur valið sér nýja.
Þar af leiðandi, þegar ég sé trúskipting veit ég að þar er á ferðinni manneskja sem gæti einn daginn fullvaknað af dáleiðslu hinna sjö ofursannleika. Kverúlantinn veit ég af reynslu minni af öllum slíkum óþokkum, er of óheiðarlegur í sínu eigin innra sjálfshatri til að rökræða við.
Maður gefur kverúlöntum vitnisburð, helst opinberlega, til að trúskiptingar vita af manni og þori í samræður við mann. Hver veit nema þeir geti selt manni sosum eins og einn sannleik eða kannski blæbrigði á nýja hugsun.
Sjaldan hef ég séð kverúlant kynna til sögunnar nýstárlega hugsun.
