Þessi grein er ekki grein og ekki einusinni greinarstúfur. Hún er ekki svar og hún er ekki framsaga kenningar. Hún er bara pínulítil glósa fyrir bræður mína og systur sem þekkja Herulskan uppruna sinn í frumuminni sínu.
Höfum í huga að þjóð er ekki genetískt fyrirbæri og hefur aldrei verið, þar til synir og dætur byltingannna í Frakklandi og Nýlendunum 13 – sem allt voru meitlaraspunar – bjuggu til Þjóðernisrembu.
Þjóðernisremba er drullusýn á hið mannlega sem tilgreinir að þjóð hafi eitthvað með gen að gera. Afsakið yfirborðs-neikvæð orð, sem eru bannfærð í tvívíðum heimi hins meitlaða nútíma.
Sama heimskudrulla hugsunar hefur undangengna öld gert heilauppskurð á Gyðingum, sem er fólk er aðhyllist gyðingatrú, og reynt að telja þeim trú um að Gyðingur hafi eitthvað með gen að gera. Fram til 1800 hafði Þjóð alltaf snúist um Heimssýn og Samræðu.
Ert þú Kristin þjóð, bara vegna þess að langafi þinn trúði á Hvítakrist?
Er fjallað um það í fjölmiðlum að Ultra Orthodox Gyðingar – sem eru alvöru gyðingar – hafa verið í hatrammri baráttu gegn Zíonisma (Þjóðrembings gyðingar) í meira en öld? Hefur einhver sagt þér að hatur Þýskra Þjóðernissósíalista á gyðingum snérist um fyrirlitningu þeirra á Zíonistum – sem þá hét International Jewry – en ekki á Ultra Orthodox’um?
Ég vil minna lesendur mína á að til eru þrenns konar bókasöfn – eða heimildabrunnar – í heiminum. Fyrsti brunnurinn eru almenningsbókasöfn. Annar brunnurinn eru skjalageymslur valdastofnana á borð við Vatíkanið. Þriðji brunnurinn er í musterum Meitlara. Lesendur mínir flestir hafa aðeins aðgang að einum þeirra.
Við vitum öll að menning er saga hugsunar og þegar þú þekkir ekki hugsanasögu þína þá þekkir þú ekki þá heimssýn og þá samræðu sem liggur til grundvallar því baklandi sem er þín þjóð. Í þessum skilningi er það rétt að Íslam er þjóð, Gyðingar eru þjóð, Kristnir eru þjóð, Búddamenn eru þjóð; og að Herular eru þjóð.
Ég hef margútskýrt í skrifum mínum varðandi Endurreist Þjóðveldi að í mínum augum snýst það ekki um gen eða húðlit eða fæðingarland (eða móðurtungu) hvort ég er Íslenzkur eða ekki, heldur um afstöðu mína, um heimssýn mína og það hvernig ég tjái mig við og skil meðbræður mína.
Ekki síst snýst það um virðingu, gagnkvæma, gegn öðru fólki, hvers kyns sem það annars kann að vera eða virðast vera.
Að endingu vil ég koma hér á framfæri ástæðunni fyrir erindi þessu, sem er minna en vatnsdropi í stóru fljóti, og það er hvernig Íslendinga Umskiptingum huggnast að líta – eða lýta – bakland sitt. Ég segi bakland sitt, því bakland Íslenzkra er annað.
Í þessu ljósi langar mig að benda á dálítinn punkt. Írekað gerði ég leitir á Netinu frá 2003 til 2010 um Herula, bæði á Íslensku og ensku. Ég hef rætt við ýmsa um þessi mál sem vitna í fleiri heimildir en Barða Guðmundsson.
Ferskast er mér í minni kvöldstund sem ég átti með Ítölskum áhugamanni um þessi fræði sem þuldi upp Ítalskar bækur sem hann hefði ýmist séð, pantað eða lesið, þar sem fjallað er um uppruna okkar, en á Ítölsku voru Herular nefndir Erilar. Hann eyddi góðri stund í að rekja fyrir mér að Erilar hefðu stofnað og byggt Feneyjar (Venezia) og rakti fyrir mér Epistemology ástæður sem rökstuddu að nafngiftin væri úr Norður Evrópsku máli.
Þegar ég segi Norður Evrópskt mál, þá meina ég rétt eins Dönsku, Gotnesku (austur eða vestur) eða norður Germönsku eða ekki.
Ástæðan fyrir því að ég gerði reglulegar leitir á Netinu að þessu efni, er sú einfalda staðreynd að sjaldan er reykur án elds og ég var þess fullviss að fleiri væru að, eða myndu, setja á netið efni sem dygði mér til að róta upp einhverju bitastæðu sem mér myndi gagnast til að finna fornþjóðina sem fæddi mig. Ítrekað birtist ekki neitt eða mjög fátæklegt efni.
Nú hins vegar breytist tónninn. Sumarið og haustið 2012 birtist mér Fjallkonan, fóstra vættanna fjögurra sem vernda frumkjarna þjóðar vorrar, sem aftur leiða aðra vætti smærri, mér í draumi. Einn þessara drauma hef ég sett á Youtube og deilt með öðrum. Í kjölfarið fóru að berast mér ábendingar frá vönduðum Íslenzkum körlum og konum hvar ég gæti borið niður til að finna eitthvað sem Valdakerfi lýgræða hafi hulið fyrir hugsun okkar.
Leitaði ég uppi þessa mola og 10. desember 2012 fæðist mér Endurreist Þjóðveldi og ég set fyrstu 12 kafla þeirrar bókar á Netið. Áfram hélt ég að rekja þann þráð í um það bil fjóra mánuði. Þá gerist það að ég sé Morgunblaðssmiðjuna birta fáeinar Þjóðlegar greinar meðal annars um Hvítblánn – eitt helgasta tákn sem ég þekki.
Rétt eins og Lýgveldismenn vildu eigna sér það sem þeir jafnharðan fótumtroða.
Því ef þú felur grunnmenningu okkar, ef þú forsmáir þá vætti sem þú límir á skjaldarmerki þitt, ef þú lýgur að fólkinu sem þú leiðir og lýgur að fólkinu erlendis sem ríki þitt er í samskiptum við; þá ertu lýgi sem fótumtreður það sem heilagt er og slíkir standast ekki raunir þegar vættir rumska.
Sama vor sé ég ítrekað hvernig elítuskrímslið birtir ýmis konar þjóðlegt efni, eins og til að minna Umskiptinginn á hverjir hafi allt á hreinu og hverjum beri að treysta. Nú hefur komið í ljós að síðan er að birtast fleira efni sem fer ofan í kjölinn á rótum hins þjóðlega og ýfir upp þoku sem villir Umskiptingum sýn.
Er sumt af þessu efni sem ég minnist á, tengt í tenglum – eða mystískum henglum – hér fyrir neðan. Því mér þykir sjálfsagt að Íslenzkir þekki blekkingarhjúpinn jafn vel og þá rót sem þeir bergja af þegar þeir snúa sér til móður okkkar.
Ég vil minna Íslenzka á að Ari Fróði var handbendi Kaþólskrar valdastofnunar. Að sama valdastofnun tók sér bessaleyfi til að safna til sín öllum þekkingar og menningarritum sem hún komst yfir frá 325 til endurreisnar, eða vel á annað þúsund ár.
Þar var ekki bara uppritað og varðveitt heldur einnig endurskoðað og hreinsað.
Það sem er hreinsað, er í dag opið almenningi. Það sem þeir geyma er opið þeim sjálfum, það sem hægt er að nota til meitlunar og klofnings bæði þinni sál sem sál þjóðar, eru vopn í skjalageymslum Meitlara.
Mér þykir einsýnt þegar meginmiðlar skyndilega fyllast af vel meitluðum orðum með spjótslagi gegn rótum þjóðmenningar sem er meiri þeim sjálfum, að ástæða sé fyrir. Einnig finnst mér áhugavert þegar það eru Íslenzkir sem benda mér á að þetta gerist og vilja að dregið sé fram bæði sú árás sem gerð er, svo öðrum sé hún ljós, sem og til að gefa mér færi á að svara.
Svar mitt er einfalt; ekkert. Því ég treysti því minni sem er ómeitlað og ekki á þeirra valdi.
Ég er mér meðvitaður um hversu fræðimannatal og heimilda upptalningar verka á hug Umskiptinga. Ég er einnig meðvitaður um hvernig Íslenzk menningarsaga var keypt og hreinsuð á öndverðri átjándu öld.
Ég þekki muninn á sögu og heimssögu (his-story). Ég fagna því að misvísandi efni kemur fram, því þannig lærir maður þrívídd og maður lærir að lesa á milli línanna og maður lærir á samlegð og maður lærir að treysta á sjálfan sig og vætti, eins og Herular kunnu.
Nokkrir tenglar
Með fullri virðingu fyrir skoðunum meitlara, uppvakninga, umskiptinga og sögusmettum ýmiskonar, þá er hinn sýnilegi fýsiski heimur innan við 1% af veruleika alheimsins, ef svo mikið. Ég minni á að ellefta boðorðið er í sama kafla og boðorðin tíu og vægi þess blasir við hverjum þeim sem rannsakar dýpra en á silfurskjá sýningarvélar eða skoðar hver borgar manninum í sýningarklefanum.
Ég mun síðar birta efni sem tengist fornmenningu okkar en ekki búast við svari við söguskoðun sem er einmitt ætluð til að espa okkur til svars og í fangbrögð díbeitar’innar. Það er aðferð Secularismans og ég hef engan áhuga á því. Ég hef áhuga á samræðu og virðingu, sem er eitthvað óþekkt í hinum meitlaða heimi.
httpv://www.youtube.com/watch?v=BWQ-76-3xOw
Lakota þjóðin, sem þekkti Herula fyrir um þúsund árum á sér eftirfarandi orðfæri (á ensku): „listen to the wind and the trees.“ Við höfum svo fá tré að „við hlustum á vindinn og grasið.“ Sjálfur hlusta ég oft á tröll, en það er önnur saga.
httpv://www.youtube.com/watch?v=5ug1p-QhkR0
Ég vil þakka góðum manni Íslenzkum sem benti mér á þræðina sem urðu tilefni þessa minnisblaðs. Þannig verður samfálag til; að við stöndum saman vörð um þá helgi sem ekki þarfnast meginmiðla eða annarrar meitlunar.
Ég vil benda á – en ég vissi ekki af því fyrr en mér var á það bent – að Uppruni Íslendinga var útgefinn á ensku 1967.
Árið 2014 gerði ég fyrirspurn til Þjóðarbókhlöðu varðandi hvort Uppruni Íslendinga eftir Barða Guðmundsson og Gullöld Íslendinga eftir Jón J. Aðils væru enn bundnar höfundarrétti. Var mér tjáð að Gullöldin væri opin en að enn væru 13 ár í að Uppruninn yrði það. Sem merkir að við megum setja aðra þeirra á Netið nú þegar og hina eftir örfá ár.
Met ég þau rit meira en hrákann sem Umskiptingar og Uppvakningar – sem allir eru ýmist Lýgveldiseign eða Meitlaragrjót – skiptast á í slefi sínu. Því ég veit vel hvernig opinber áróðurs-sögurýni er notuð til að mölva sál þeirra og nota í hugarsteypu.
Við Þjóðveldisfólk förum ekki í slík fangbrögð, því við erum önnum kafin að hlaða okkar eigin vörður í þokunni, úr ómeitluðu grjóti þar sem náttúrunni er treyst til að skaffa okkur þá steina sem falla hver að öðrum í hleðslunni.
Stundum þurfum við að sækja rétta hnullunginn yfir lækinn eða leita í dimmri þoku, eða stormi, áður en mátaður er við sinn stað í hleðslunni. Á meðan Umskiptingar kaupa sitt andlega fæði í stórmarkaði meginmiðla, og greiða fyrir með tölvufærslu sem táknar litprentaðan pappír.
