Meðan netheimur og fréttatímar eru undirlagðir af hver sletti skyri í hvern eða hver grýtti úr hvaða glerhúsi, og meðan kjammsað er á nöttaralegum dónaskap einhvers sem lýsir sjálfum sér best.
Á meðan við sendum ekki ofbeldi valdakerfisins til föðurhúsanna, höldum við áfram að gera lítíð úr sjálfum okkur.
Og hver er lausnin? Við sniðgöngum algjörlega; allt eins og það leggur sig og við endurreisum vald borgarans yfir samfélagi sínu. Við reisum nýtt land, nýja menntun, slípum gömlu gildin, og berum höfuðið með reisn.
Því við erum ekki:
- Að endurreisa beint lýðræði og bæla lýgna stjórnmálamenn
- Skikka bankana í að hætta að fjárkúga þjóðina
- Nýta hugvit í nýsköpun á einhverju snjallara en áli
- Innheimta sjálfsvirðingu og reisa Héraðsþingin
Vissir þú að árin 1305 til 1315 beittu Íslenskir bændur Borgaralegu sniðgengi til að knýja Noregskóng til að virða Gamla sáttmála?
Vissir þú að Gamli sáttmáli var ríkjasamband tveggja fullvalda ríkja, með sameiginlegan þjóðhöfðingja?
Vissir þú að Íslendingar voru fyrsta þjóð heimssögunnar til að skilgreina trúfrelsi? Að í dag óttast þeir lítið bænahús með turni?
Vissir þú að Íslendingar voru fyrsta þjóð Evrópu til að virða rétt kvenna til lögskilnaða þar til Kaþólska kirkjan tók við?
Vissir þú að Íslendingar nýttu beint lýðræði, á 39 héraðsþingum, í allt að fjórar aldir? Að Allsherjarþing sameinaðra héraðsþinga var uppnefnt Alþingi.
Vissir þú að fjöldi Íslendinga vill endurreisa þá djörfu hugsjón sem skapaði þjóðina?
Vissir þú að fyrsta þing Alþingis var sett á fimmtudegi við sumarsólstöður, og að þinghelgi var ætíð sett á þessum degi næstu aldir? Daginn áður en fyrsta þingið var haldið, voru íbúar landsins nýbúar frá fimm þjóðlöndum og hugtakið Íslendingur fæddist þennan dag.
Þetta er fæðingardagur Íslenskrar þjóðar og hennar rétta þjóðhátíð.
Ég komst að þessum hlutum þegar ég fór að lesa um Þjóðveldisöldina á bókasafni síðustu ár. Ég skammast mín ofan í tær, eins og margir Íslendingar, fyrir að hafa ekki vitað þetta fyrr.
Enn meira skammast ég mín fyrir að frábært menntakerfi okkar er ekki að fræða okkur um gildi okkar eigin hugsunar, heldur kennir okkur að gera lítið úr sjálfum okkur og hlýða þeim sem skrifuðu söguna.
Ég elska að vera Íslendingur og ég er að rifna úr monti yfir að okkar þjóð skapaði trúfrelsi, beint lýðræði, og jafnrétti, fyrst þjóða. Ég minni á að þetta er ekki þjóðremba heldur stolt af gildum sem þjóðin byggði sig úr, að í mínum huga er Íslendingur sá sem íslenzkt hugsar.
Ég skammast mín einnig ofan í tær fyrir að okkar frábæra þjóð, með þau sterku gildi sem skópu hana, hafi týnt sjálfri sér og gerst Umskiptingur.
Að hún hefur ekki aðeins látið bæla hugsun sína í átta aldir, heldur er hún svo upptekin af naflanum á sjálfri sér og dramatískri þörf í innihaldslausar froður að hún nennir ekki einu sinni að standa upp og segja – friðsamlega – „hingað og ekki lengra.“
