Þegar karlmaður fær fullnægingu hverfur vitund hans um stund. Hann finnur fyrir konunni sem vekur hann, finnur fyrir sjálfum sér, og gleymir sér um stund. Eftir að hann lýkur sér af svífur á hann höfgi, og um stund er hann öruggur í örmum konunnar.
Oft vakir konan um stund meðan höfgin svífur á karlinn. Væru þau úti í náttúrunni, eins og þetta var um árþúsundir, vakir hún meðan hann safnar orku. Þegar hann vaknar aftur hvílist hún um stund en bæði eru örugg, bæði eru vakandi fyrir hættum náttúrunnar.
Vakandi og vernda þau það sem þau skópu.
Konur njóta fullnægingar á annan veg en karlmenn. Þær þurfa meiri tilfinninganánd og sterkari tengingu. Kona nýtur kynlífs á annan veg en karlmaður. Oft þrá konur fullnægingu, því þær vilja upplifa það sem náttúran notar til að karlmaður skilji sæði eftir í ræktun konunnar. Konan þarf ekki fullnægingu til að varðveita kynstofninn, en karlinn þarf hana til að koma sínu til skila.
Konur nútímans telja oft að fullnæging sé aðal málið, en í rauninni bara þær sem fá hana sjaldan. Því þær vilja vita hverju þær missa af. Þær vilja hlutdeild. Körlum finnst þetta skipta minna máli því þeir vita hvað fullnæging er og eiga létt með að framkvæma hana. Þeim er slétt sama hvort þeir ná alla leið eða ekki, því þetta tilheyrir þeim.
Nútímakonur halda oft að nú sé þeirra tími kominn og þær eigi núna að njóta alls sem karlar hafa notið til þessa. Fá fullt vægi og full mannréttindi, eiga hlutdeild í því sem karlar eiga. Þetta er áróður sem skemmir hið góða jafnvægi náttúrunnar.
Karlar hafa enga þörf fyrir að ganga í nælonsokkum, háum hælum, passa börn eða ræða um tilfinningar. Enda hafa þeir ekki verið aldir við heilaþvott vinstri sinnaðra harðlínu femínista sem vilja frekar vera karlar en konur: Kvenna með háa greindarvísitölu en áhugaverða tilfinningagreind.
Sem betur fer eru konur í meirihluta, sem vilja veita körlum sínum góða fullnægingu, vera þeim góður farvegur til ásta. Ástríkar, umburðarlyndar og eldklárar konur, sem vita hvað varðveitir kynstofninn og heilbrigt fjölskyldulíf.
